Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φτάσει στην “κατά Χάριν” θέωση  αν δεν είχε ο Θεός σαρκωθεί, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Με την σάρκωση όμως του Θεού και Λόγου, πραγματοποιήθηκε η δευτέρα κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Η πρώτη κοινωνία ήταν στον Παράδεισο. Αυτή διασπάσθηκε. Χωρίστηκε ο άνθρωπος από τον Θεό. Και ο Πανάγαθος Θεός οικονόμησε τώρα μια δεύτερη κοινωνία, ένωση δηλαδή Θεού και ανθρώπων, που να μην μπορεί πλέον να διασπασθεί. Και αυτή η κοινωνία Θεού και ανθρώπων γίνεται στο Πρόσωπο του Χριστού.

Τώρα πια η ανθρώπινη φύση, με την υποστατική ένωση των δύο φύσεων (ανθρώπινης και θείας) στο Πρόσωπο του Χριστού, είναι για πάντα, τελεσίδικα, ενωμένη με την  θεία φύση. Διότι ο Χριστός είναι αιωνίως Θεάνθρωπος. Ως Θεάνθρωπος αναλήφθηκε στον ουρανό. Ως Θεάνθρωπος κάθεται στα δεξιά του Πατρός. Ως Θεάνθρωπος θα έλθει να κρίνει τον Κόσμο στην Δευτέρα Παρουσία. Άρα λοιπόν η ανθρώπινη φύση είναι τώρα ενθρονισμένη στους κόλπους της Αγίας Τριάδος. Γι’  αυτό μετά την ενανθρώπηση του Κυρίου – όσο και αν οι άνθρωποι αμαρτήσουμε, όσο και αν αποσπασθούμε από τον Θεό – αν θέλουμε, μπορούμε με την μετάνοια και τα μυστήρια της Εκκλησίας, να ενωθούμε πάλι με τον Θεό.

π.Γεωργίου Καψάνη