Ο Χριστός δεχόμενος το βάπτισμα ταυτίζεται με τους ανθρώπους, με όλους τους αμαρτωλούς ανεξαιρέτως. Ταυτίζεται με κάθε αμαρτωλό που χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία και αναγέννηση… Ταυτίζεται με όλους και με τον καθένα μας. Με το βάπτισμά Του δείχνει πως δεν ήρθε για να κρίνει ή να καταδικάσει, ούτε για να φέρει αντικειμενικούς νόμους και κανόνες, από το ύψος της τελειότητας και θεότητάς Του, αλλά για να ενωθεί μαζί μας έτσι, ώστε γινόμενος ένας από εμάς να μας καταστήσει μετόχους της τέλειας και αναμάρτητης ζωής Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε γι΄ Αυτόν, «ἲδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἲρων την ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου!» (Ιω. 1,29). Ο Χριστός εισήλθε στον κόσμο μας, ως παιδί, και με την γέννησή Του ανέλαβε και οικειώθηκε την ανθρώπινη φύση. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός του Ανθρώπου. Και το έκανε αυτό όχι για τους δικαίους, αλλά για τους αμαρτωλούς, για τους απολωλότες. Τους αγαπά με θυσιαστική αγάπη, τους προσφέρει τον Εαυτό Του και ολόκληρη την ζωή Του. Εδώ στο βάπτισμα του Ιωάννου, Αυτός, ο άναμάρτητος, ο Σωτήρας, ενώνεται με τους χαμένους, επειδή δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που μπορεί να υπερβεί την αγάπη του Θεού για μας. Με το βάπτισμά Του ενώνεται με την ζωή των αμαρτωλών ανθρώπων, όπως ακριβώς αργότερα, στο τέλος Αυτός, ο αθάνατος, ενώνεται επίσης ελεύθερα με τους ανθρώπους στον θάνατο. Όλα αυτά μαρτυρούν πως ο Χριστός επιθυμεί να μας σώσει με την αγάπη. Αγάπη όμως πάνω από όλα σημαίνει ένωση μ΄αυτόν που αγαπάς. Σύμφωνα με τον προφήτη Ησαϊα, «οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει και περί ἡμῶν ὀδυνᾶται… τῶ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (Ησ. 53,4-5)
Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν
