«Ήρθε ο καιρός να γίνουμε θαυμαστές μιας άλλης σοφίας, εκείνης των ευσεβών μάγων»
Αναμφισβήτητα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι. Γιατί ζούμε σε μία περίοδο που αν μη τι άλλο ξέρουμε τι είχε γίνει πριν από 2000 και κάτι χρόνια. Γεφυρώθηκε το χάσμα ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Ο κόσμος που για χιλιάδες χρόνια έμοιαζε με το απολωλός πρόβατο, έγινε το πρόβατο που ο Υιός του Θεού, ο Υιός Ανθρώπου το βρήκε. Και για μία ακόμη χρόνια, καλούμαστε να γίνουμε όλοι ταπεινοί προσκυνητές του νεογέννητου βρέφους. Όπως τότε. Οι Άγγελοι, οι ποιμένες και οι Μάγοι. Αλήθεια όμως, σε ποια κατηγορία των προσκυνητών ανήκουμε; Των αγγέλων; Των ποιμένων; Των Μάγων; Ή μήπως των αρχόντων της εποχής, που παρέμειναν αμέτοχοι στην αλλαγή του κόσμου που έφερε η Γέννηση του Χριστού;
Από τη μία οι ποιμένες. Φιλόθρησκοι, απλοί και πιστοί άνθρωποι. Αγνοί βοσκοί της Βηθλεέμ. Άνθρωποι με ελπίδα στο Θεό. Άνθρωποι της απλότητας και της ειρήνης. Από την άλλη οι Μάγοι. Εθνικοί ειδωλολάτρες. Μεγιστάνες και τρανοί. Σοφοί της εποχής εκείνης. Μορφωμένοι, πλούσιοι, με εξουσία, σοφία, γνώση, κοσμική δόξα, αλλά με αγαθή διάθεση και καλή ψυχή. Με αγάπη για την αλήθεια και ζωηρό πόθο για τη σωτηρία. Ξεκινούν από χιλιόμετρα μακριά, κάνοντας ταξίδι γεμάτο κινδύνους και με αποτέλεσμα αβέβαιο. Βλέπουν μόνον ένα αστέρι. Τίποτε άλλο δεν γνωρίζουν. Στηρίζονται μόνον σε μια προφητεία: Όταν γεννηθεί ένας βασιλιάς, το αστέρι θα λάμψει. Αλήθεια, τι σκέπτονται στο ταξίδι; Ίσως για το ανάκτορο που φιλοξενεί το νεογέννητο. Ίσως τους επισήμους που του παραστέκουν. Ίσως τα δώρα που θα δεχτεί. Καλού κακού, έχουν ετοιμάσει κι εκείνοι κάτι αντάξιο: Σμύρνα, Χρυσό και λίβανο. Κάποτε φτάνουν. Είναι βέβαιο πως αυτό που συναντούν ήταν εντελώς έξω από τις προσδοκίες τους. Ελάτε όμως να θαυμάσουμε, όχι τον κόπο τους, όχι της σοφία τους, όχι τα δώρα τους, αλλά την ετοιμότητά τους να δεχτούν ένα ασήμαντο νεογέννητο βρέφος ως βασιλιά. Τι ανατροπή σχεδιασμών, τι ετοιμότητα προσαρμογής, τι προθυμία απαρνήσεως κάθε κοσμικής λογικής!
Όντως αξιοθαύμαστο το γεγονός αυτό της πίστης των Μάγων. Δεν κλονίζονται από το θέαμα της περιφρονημένης αγίας οικογένειας. Δεν αμφιβάλλουν πως έφτασαν εκεί που είχαν ορίσει ως προορισμό τους. Πιστεύουν πως το απροστάτευτο νεογέννητο δεν είναι απλώς ένας Βασιλιάς, αλλά ο μοναδικός Βασιλιάς όλου του κόσμου, με ουράνια προέλευση και καταγωγή. Με παγκόσμια εξουσία. Αυτόν έρχονται να προσκυνήσουν. Τον άγνωστο και αλλοεθνή βασιλέα, τον ξένο για αυτούς. Και αφήνουν την χώρα τους, την μακρινή ανατολή και σπεύδουν να τον αναγνωρίσουν ως δικό τους Βασιλιά και να εναποθέσουν στους βρεφικούς πόδες Του την πίστη της ψυχής τους και την λατρεία της καρδιάς τους. Την ταπείνωση, την ευσέβεια και την ευλάβεια τους.
Από την άλλη, ο Ηρώδης. Άπιστος και ασεβής. Εμπαθής. Χριστομάχος. Οι μάγοι τον αποφεύγουν. Δεν παρασύρονται, δεν παγιδεύονται από τις κολακείες του.
Και τώρα, ας επιστρέψουμε στην εποχή μας. Την εποχή που νομίζει πως προοδεύει και εξελίσσεται. Σήμερα, οι σοφοί προτιμούν τον Ηρώδη. Μπορεί να μην αρπάζουν το σπαθί για να εξολοθρεύσουν νεογέννητα. Ξέρουν όμως να σκοτώνουν με τον λόγο, την ειρωνεία, την περιφρόνηση. Για τους σοφούς του 21ου αιώνα, ο Χριστός είναι μια ασήμαντη ύπαρξη, προορισμένη να στηρίζει αφελείς και αμόρφωτους. Τότε οι σοφοί κέρδισαν την μεγάλη αλήθεια: Πως η λογική δεν αρκεί για να προσεγγίσουμε το νόημα της ζωής. Πώς οι υπολογισμοί δεν οδηγούν στην ευτυχία. Πως οι σχεδιασμοί δεν φέρνουν την ειρήνη στον κόσμο. Σήμερα οι σοφοί ξαναγυρνούν πίσω και με αφέλεια παλεύουν μόνον με την έρευνα της διάνοιας και τις τεχνολογικές εφευρέσεις να ξεδιψάσουν την ψυχή τους και να δώσουν λύσεις στο ανθρώπινο δράμα. Απέστρεψαν το πρόσωπο από το αστέρι της Βηθλεέμ και βάλθηκαν να ακολουθούν τους προβολείς της ανθρώπινης αλαζονείας. Ταυτίστηκε η γνώση με την τεχνολογία και χάθηκε η γνώση που πηγάζει μέσα από την αυτογνωσία, τη σχέση με τον συνάνθρωπο και την ταπεινοφροσύνη. Αντί οι σοφοί να γίνουν ηγέτες πορείας προς τα μεγάλα και τα ουσιώδη της ζωής, βάλθηκαν να υπερασπιστούν τη βασιλεία του νέου Ηρώδη, που ξέρει μόνον να κυβερνά με την ισχύ των αριθμών και των μηχανών.
Για όλους ήρθε ο Χριστός, πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και αμόρφωτους, διάσημους και άσημους. Μόνον μια κατηγορία ανθρώπων δεν θα βρει ποτέ τον δρόμο για τη φάτνη: είναι εκείνοι που νόμισαν πως ο άνθρωπος έγινε θεός κι έτσι αποφάσισαν να βγάλουν τον θεό απ΄ τη ζωή τους.
Σοφοί κυβερνούν και σήμερα τον κόσμο. Βέβαιοι, αλαζόνες και δυστυχώς αμετανόητοι. Οι αποτυχίες τους δεν τους πτοούν, οι αιματοχυσίες των σχεδιασμών τους δεν τους προβληματίζουν. Από πού αντλούν το κύρος τους; Πολλές φορές από μας, που παρασυρόμαστε στον θαυμασμό για εγκόσμια επιτεύγματα και περγαμηνές. Ήρθε ο καιρός να γίνουμε θαυμαστές μιας άλλης σοφίας, εκείνης των ευσεβών μάγων. Κι ίσως τότε να αναδειχτούν τέτοιο μάγοι και σήμερα, ώστε ο κόσμος να ατενίσει τον αστέρα εκείνης της νύχτας.
Ας είναι τα φετινά Χριστούγεννα, αληθινή αρχή νέας εν Χριστῷ ζωής.
π. Κ. Γ.
