«Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί…»
Το μέγα μυστήριο της πίστεως και της ευσεβείας μας, έγκειται στο ότι ο Αιώνιος και Άναρχος και Απρόσιτος και Ακατάληπτος, αλλά Φιλάνθρωπος Θεός, κατέβηκε στον κόσμο μας και έλαβε «σάρκα» και έγινε άνθρωπος, γεννήθηκε ως άνθρωπος με ψυχή και σώμα και νου και θέληση και ζωή ανθρώπινη. Αυτή η φανέρωση του Θεού στον κόσμο μας και στη ζωή μας, η αληθινή και πραγματική εισαγωγή Του στην οικουμένη, είσοδος μέσα στη δική μας ανθρώπινη πραγματικότητα και ιστορία, μέσα στο είναι μας και στη ζωή μας, είναι όντως «πάντων τῶν καινῶν καινότατον, το μόνον καινόν ὑπό τον ἣλιον» (Ἃγ. Ἰω. Δαμασκηνός) και όχι μόνο «ὑπό τον ἣλιον» αλλά και πάνω από τον ἣλιο. Μ΄ αυτό το μεγάλο θαύμα, μ΄ αυτό το μεγάλο και ασύλληπτο μυστήριο, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε και αυτή η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό εκ του μηδενός. Διότι ενώ μέχρι τότε ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός, δηλαδή δημιουργεί ανύπαρκτα μέχρι τότε όντα και κτίσματα, τώρα Αυτός γίνεται κτίσμα, γίνεται «δημιούργημα», γίνεται «άνθρωπος». «Ὁ ἀεί Ὢν», ο Άναρχος και Άκτιστος, τώρα ο Ίδιος γεννάται και γίνεται κτίσμα: «Ὁ Ὢν γίνεται, ὁ Ἂναρχος ἂρχεται» (Ακολουθία των Χριστουγέννων). Ο Δημιουργός και Κτίστης γίνεται δημιούργημα και κτίσμα, ο Αόρατος ὁράται και ψηλαφᾶται, ο Ασώματος λαμβάνει σῶμα (στιχηρά των Χριστουγέννων). Ο Άναρχος αρχίζει μία νέα δική Του ύπαρξη, ανθρώπινη ἢ ακριβέστερα θεανρώπινη. Η θεία ζωή Του γίνεται τώρα θεανθρώπινη ζωή, δηλαδή ζωή ταυτόχρονα και Θεού και ανθρώπου σε μίαν υποστατική ένωση και ενότητα. Το θείο μυστήριο, το κεκρυμμένο από αιώνες, το άγνωστο ακόμα και στους αγγέλους και αρχαγγέλους, αποκαλύπτεται τώρα στην εκ Παρθένου Γέννηση του Χριστού στην Βηθλεέμ: Θεός σεσαρκωμένος με ασύγχυτη ένωση της θείας και ανθρώπινης φύσεως στο ένα και μοναδικό Πρόσωπο του Λόγου. Και τι προήλθε απ΄ αυτό! Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο, ώστε ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι τον Θεό. Ο Θεός μετέσχε της δικής μας ανθρωπίνης φύσεως, για να μετάσχει και ο άνθρωπος της θείας. Ο Θεός έγινε Υιός ανθρώπου, για να γίνει ο άνθρωπος Υιός του Θεού. Ο Θεός ενανθρωπίζεται για να θεωθεί ο άνθρωπος. Και γι΄ αυτό είναι μεγάλο και σωτηριώδες το μυστήριο της Σαρκώσεως του Χριστού για μας τους ανθρώπους και για κάθε άνθρωπο χωριστά, από τη στιγμή που με όλη του την ύπαρξη θα πιστέψει στον Χριστό και θα ζεί την κατά Χριστόν ζωή μέσα στο σώμα του Χριστού, την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αθανασίου Γιέβτιτς, Επισκόπου Ερζεγοβίνης
