Ο Κύριος με την ανάληψή του δημιουργεί μια καινούργια γέννηση. Η ανάληψη ήταν μία καινούργια αρχή για το πλάσμα του, το οποίο τώρα δεν έμεινε κάτω στη γη, αλλά το έφερε μαζί του, διότι ο Κύριος ανέλαβε την ανθρώπινη φύση. Όταν λέμε “ἀνελήφθη ὁ Κύριος”, δεν εννοούμε ότι ανελήφθη ο Υιός του Θεού. Ο Υιός του Θεού έμεινε αχώριστος του Πατρός, έμεινε στους πατρικούς κόλπους. Ο Υιός του Θεού, εφ’ όσον είναι πανταχού παρών, και μάλιστα στον ουρανό, δεν ήταν δυνατόν να ανεβεί στον ουρανό. Αυτός που ανέβηκε ήταν ο ενδεδυμένος την ανθρώπινη φύση Σωτήρας. Στην πραγματικότητα ανεβήκαμε εμείς, η ανθρώπινη φύση, η οποία τώρα αναπαύεται στους πατρικούς κόλπους.

Αυτή είναι η αποκατάσταση, η καινούργια γέννηση του ανθρώπου. Τώρα ο Θεός δεν πλάθει τον άνθρωπο λαμβάνοντας “χοῦν ἀπό τῆς γῆς” και δίδοντάς του ζωή διά του Αγίου Πνεύματος, αλλά τον γεννάει μέσα στους πατρικούς κόλπους, επάνω στον ουρανό, διότι τον έχει ενώσει οριστικά μαζί του, τον έχει οικειοποιηθεί, τον έχει κάνει δικό του, τον έχει κάνει γιό του. Τώρα ο Θεός είναι ο πραγματικός κηδεμόνας του, ο φωτιστής του, ο μεσίτης του. Αυτή η υιοθεσία του ανθρώπου είναι οριστική και τελεία και δεν υπάρχει φόβος να γκρεμισθεί από κάποια άλλη δύναμη. Η ανάληψη λοιπόν είναι η οριστικοποίηση της οικειώσεως του ανθρώπου από τον Θεό.

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου