Πρωτ. Φανούριος Κατσαρός: Έρχονται τα Χριστούγεννα για να μας αποκαλύψουν την αιώνια παιδικότητα του Θεού
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής της Συλλήψεως της Αγίας Άννης, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Φανούριος Κατσαρός, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Κάθε φορά, είπε ο π. Φανούριος, μας δίνεται η ευκαιρία να εμβαθύνουμε όλο και πιο πολύ στον λόγο του Θεού και σε αυτό το μυστήριο που λέγεται άνθρωπος και Θεός. Έρχονται τα Χριστούγεννα για να μας αποκαλύψουν την αιώνια παιδικότητα του Θεού. Ο Θεός έρχεται στον κόσμο χωρίς εξουσία. Ο Θεός ως παιδί και το παιδί ως Θεός, κι ένα παιδί δεν έχει εξουσία. Άρα, συνέχισε, αυτό που καλούμαστε να κάνουμε τα Χριστούγεννα που έρχονται, είναι να βγάλουμε την παιδικότητα που όλοι έχουμε κρύψει πολύ καλά και φοβόμαστε να την βγάλουμε. Ο Χριστός, όπως και η Παναγία, στην εικόνα της γεννήσεως, δεν μιλούν καθόλου. Η σιωπή τους όμως λέει πάρα πολλά. Πάντοτε λέγαμε ότι τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών, αλλά δεν βάζαμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτήν την γιορτή, γιατί εμείς είμασταν πάντα μεγαλύτεροι από τα παιδιά. Πάντα υποβιβάζαμε την γιορτή σε κάτι πολύ παιδικό. Όμως το παιδικό, επειδή είναι απλό, είναι δύσκολο. Τα Χριστούγεννα μας θύμιζαν τα ευλογημένα κάλαντα, που είναι οι μυροφόρες της γιορτής, που μιλούν για ανάσταση. Γιατί τα Χριστούγεννα, κρύβουν ανάσταση. Και είναι αφορμή η εορτή της συλλήψεως της Θεοτόκου από την αγία Άννα, να γιορτάσουμε άλλη μία παιδικότητα. Άλλωστε η σύλληψη ενός παιδιού, είναι χαρά μεγάλη. Και επειδή και ο ίδιος, όπως τόνισε, αισθάνεται παιδί και απευθύνεται σε παιδιά, που δεν έχουν ηλικία, συνέχισε την ομιλία του με ποιητικό λόγο, που τον παραθέτουμε αυτούσιο.
«Ίσως τα λόγια να είναι περιττά κάποιες φορές,
αρκεί αυτό που θες να πεις, εν πρώτοις να το θες.
Έπειτα όμως πρέπει και να το ζεις,
κι ύστερα από τη χαρά σου, θέλεις να το μοιραστείς.
Γι’ αυτό από ψυχής παρακαλούμε τον εύσπλαχνο Θεό,
να δείξει επιείκεια σε τούτο το γραπτό.
Παρακαλούμε κι όλους εσάς να συγχωρήσετε τα λάθη,
αφού, όπως κι εσείς, και ο Κύριος τώρα, ακούει και τα καταγράφει.
Είναι δύσκολο πολύ να περιγράψεις ένα μυστήριο,
αλλά το μυστικό κρύβεται σε έναν λόγο ευχαριστήριο.
Το πιο απλό και το πιο μεγάλο, είναι ένα ευχαριστώ.
Αφού και η θεία Λειτουργία, έχει το όνομα αυτό.
Ευχαριστούμε λοιπόν από ψυχής το «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»,
γιατί πραγματικά το έργο αυτό, μας έχει ξεδιψάσει.
Παρακαλούμε όλους εσάς να κάνετε μία ευχή,
υπέρ υγείας των Ιερέων Γεωργίου, Γεωργίου, Ανδρέου και Μαυρουδή.
Να ξέρετε αδελφοί, ότι στην Εκκλησία κανείς δεν λείπει ,
μπορεί εσείς να απουσιάζετε, αλλά κάποιος άλλος σας καλύπτει.
Αφού, είμαστε μέλη Χριστού, με κεφαλή Εκείνον,
τον παντοδύναμο Θεό, τον μόνο ελεήμων.
Μπορεί να πέφτουμε, να κλαίμε, να πονάμε,
αλλά είμαστε όλοι μαζί, αυτό ποτέ να μην ξεχνάμε.
Βρισκόμαστε λοιπόν, όλοι μαζί σε ένα τραίνο,
μήπως ήρθε η ώρα, να μάθω που πηγαίνω;
Χριστούγεννα θα πει, ταξίδι με προορισμό,
μόνο η Εκκλησία, ξέρει τον σωστό προσανατολισμό.
Έτσι λοιπόν σήμερα, θα κάνουμε μια στάση πάρα πολύ σημαντική,
γιατί χωρίς την σύλληψη, η γέννηση δεν μπορεί να ‘ρθει.
Αιώνες ο Θεός, έψαχνε να βρει άνθρωπο για να συνεργαστεί,
πόσα και πόσα χρόνια πέρασαν, κι όμως δεν είχε βρεθεί.
Μα για να βγει εύφορο έδαφος και να ‘χει αξία,
θέλει κόπο, υπομονή, δάκρυα και προετοιμασία.
Ο νόμος έλεγε ότι οι άτεκνοι είναι κατεραμένοι,
μα ποιος λέει στον Θεό, ποιοι είναι οι ξεγραμμένοι;
Από τον οίκο του Δαυίδ, εμφανίζεται ένας ανήρ ευλογημένος.
Ιωακείμ το όνομα, πιστός, δίκαιος, στον Θεό δοσμένος.
Από τον οίκο του Ιούδα και την φυλή του Λευί,
εμφανίζεται μία γυνή.
Άννα το όνομα, πιστή κι αυτή όπως κι εκείνος.
Και γίνεται ένα ανδρόγυνο, γνωστό τοις πάσι αιωνίως.
Τα χρόνια πέρασαν, χωρίς παιδί στο σπίτι,
όμως η θεία χάρις αυξάνεται, δεν τους εγκαταλείπει.
Πάντοτε θέλει να βγάλει, ότι κρύβεται μέσα στην ψυχή,
γι’ αυτό και το ζευγάρι αυτό, δεν σταματά ποτέ την προσευχή.
Εβδομήντα ετών ο Ιωακείμ, εξήντα ετών η Άννα,
όλοι την εκορόιδευαν, πως θέλει να γίνει μάνα.
Η ατεκνία ήταν όνειδος, κατάρα, τιμωρία,
γι’ αυτό και ο αγώνας τους αυξάνεται, χωρίς απελπισία.
Νηστεία η Άννα, νηστεία και ο Ιωακείμ,
τόσο πολύ προσπάθησαν κι έγιναν σαν χερουβίμ.
Ολόκληρη ζωή
κι απ’ τον ουρανό σιωπή.
Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα, άγγελος αποστέλλεται, να πει το νέο,
Ιωακείμ, η προσευχή σου εισακούσθη, υπάρχει τίποτα πιο ωραίο;
Άγγελος αποστέλλεται στην Άννα,
έφτασε η ώρα να γίνεις μάνα.
Μετά τον εναγκαλισμό, τον ασπασμό, την σύλληψη,
έρχεται το σχέδιο του Θεού να κάνει την εκκίνηση.
Η επιστήμη θα έλεγε, είναι αδύνατο, αυτοί είναι γέροι,
ποιος καθορίζει τη ζωή, άνθρωπε εσύ ή του Θεού το χέρι;
